"امپایر (به انگلیسی :Empire) نام یک مجلهٔ انگلیسی دربارهٔ فیلم‌ها و آثار سینمایی کلاسیک و به روز است که میتوان گفت بزرگترین و معروف ترین مجلهٔ سینمایی جهان هم است که هر ماه منتشر می شود. امپایر پر فروش‌ترین مجلهٔ انگلیسی زبان تا به امروز است..." این ها توضیحات ویکی پدیا درباره ی مجله ی امپایر است.
دومین فیلم برتر تاریخ سینما از نظر خوانندگان و منتقدین این مجله (مهاجمان صندوق گمشده the Raiders of Lost Ark/ استیون اسپیلبرگ)، فیلمی بود که من 5 دقیقه هم نتوانستم تحملش کنم و خیلی زود فهمیدم راه من با این فیلم و کارگردان جداست. به هر حال این سلیقه ی من و بخشی از هویت من است و با سلیقه ی این "بزرگترین"، "معروف ترین" و از همه مهم تر "پرفروش ترین" مجله ی سینمایی دنیا تفاوت جدی دارد.
فیلم و موزیک و کلن هنر کاملن سلیقه ای هستن و هر اثری که ساخته می شه یه سری موافق و مخالف داره.
حتا اثری که بهترینه.
البته یه سریام هستن که نشستن ببینن بقیه چیو تایید می کنن اونا هم به پیروی ازشون بگن فلان چیز خوبه.
اما
به نظر من آدمی که راجب هیچ چیز نظر نداشته باشه یه آدم مرده س.
همینطوره
سلام !
ما یه درس داشتیم به نام "تجارت بین الملل". توی یکی از بخش هاش نوشته بود "جهانی سازی یعنی نزدیک کردن سلیقه ها، مثلاً شما واسه همه مردم دنیا یه نوع پپسی تولید می کنی"
این مجله ها هم بیشتر کارشون همینه که سلیقه ها رو شبیه به هم بکنن و من خودم شخصاً بیشتر تنوع سلیقه ها رو دوست دارم تا یک دستی در سلیقه ها
البته خب شما هم سلیقه تون با جناب استیون اسپیلبرگ جور درنیومده که .... :دی
فکر می کنم سلیقه ها به خودی خود متنوع باشند. اما فقط در صورت یکسان سازی سلیقه ها به کمک تبلیغات و پروپاگانداست که آنها به واسطه ای برای خرید و مصرف انبوه تبدیل می شوند.
ما با شماییم
من شما پدر و دختر رو دوست دارم
سلیقه خیلی از آدمها با این بزرگترین و معروفترین ها متفاوته فقط چون در بزرگترین و معروفترین و پر سر و صدا ترین ها به چاپ نمیرسن دیده نمیشوند:)
دقیقن
فکر کنم باید به هنر فیلم سازی نه صرفا به شکل یک ابزار سرگرمی نگاه کرد. سلیقه رو میشه در قضاوت نهایی ابراز کرد
هویت مستقل این طور شکل می گرد با ظهور تفاوت ها