نگاهی به اوضاع سوریه

مادام که:

- جنبش بر حق و مدنی و اعتراضی مردم سوریه علیه حکومت در میان سیل سرکوب و بربریت محو شد و به نتیجه نرسید و امروز در جدال دو طرف اصلی درگیری ها(بشار اسد و سلفیون) مردم بی دفاع در حال قلع و قمع و نابودی اند.

- در صورت سقوط اسد سلفی ها حتا اگر نتوانند بر تمام سوریه مسلط شوند،با توجه به حمایت دولت های فاسد منطقه( در راس آنها عربستان،ترکیه و قطر) و دارا بودن منابع مالی و نظامی بی حد و حصر و از همه مهم تر توحش متراکم در اندیشه و صفوف شان؛کاندیدای اول به دست گیری قدرت در سوریه اند و حتا اگر نتوانند حکومتی سراسری تشکیل دهند و با گروگان گیری زندگی مردم موفق شوند بر بخش هایی از خاک سوریه تسلط یابند پیروزی از آنان خواهد بود و توانسته اند برای سازماندهی منطقه ای خود ،دوباره فضای امنی بعد از سقوط طالبان به دست بیاورند.

-تمام زیربناهای لازم برای برخورداری از یک زندگی مدنی در جنگ از بین رفته اند و تقریبن محال است از دل این جهنم امیدی به پیروزی یک جنبش مدنی داشت.

-پیروزی جبهه النصره و سلفی ها کل منطقه را به جهنمی بدل خواهد کرد.

- و بالاخره امشب حال من از هر چه بنیادگرایی و طلب حکومت خیر مطلق و سربریدن های این برآمدگان از قعر قرون به هم خورده

پس:

- امیدوارم بشار اسد پیروز این جنگ دو طرفه باشد و با تمام توان بتواند از پس سرکوب القاعده برآید تا حداقل برق و آب و تلفن و مدرسه به زندگی مردم و خصوصن کودکان سوریه برگردد.مطالبه ی بقیه چیزها را شاید بتوان دوباره در فرصتی دیگر از سر گرفت.

فکر نکنید گفتن این حرف برای من آسان بود.این یک تحلیل متعارف نیست و اعتراف می کنم من با احساسم تحلیل کرده ام.احساسی که اغلب راستش را به من گفته است.بیشتر از نوشته های تمیز و انساندوستانه ی تحلیل گران خودفریفته و فریبکاری که از چیزی سخن می گویند که امروز دیگر وجود خارجی ندارد: جنبش انقلابی و مترقی مردم سوریه.بگذار همه ی شما که من را می شناسید متعجب و حتا آزرده شوید از آرزوی پیروزی اسد.