آرزو

رهای عزیزم!

 آرزو می کنم کودکی من برای تو و هیچ کودک دیگری تکرار نشه...بمب،خمپاره،خشونت و ترس،برگزاری کلاس های درس در زیر زمین نمور و کاهگلی مساجد،آوارگان عراقی فراری از بمباران شیمیائی حلبچه،صورت سیاه شده با زغال و کثافت کشته شدگان جنگ کردستان که بر وانت های تویوتا در شهر می گرداندند،آرزوی هر روزه ی مادرم برای صلح و میل شدید من به این که همیشه ی خدا شب باشد ؛چیزاییه که همراه با "کودکی" برام تداعی میشه!