تاثیر گذاری فیلم آنا کارنینا(ساخته ی جو رایت) بر من با رمانش قابل قیاس نیست. آن همه جزئیات و ریزه کاری و ظرافت و عمق هنرمندانه ی خلق شخصیت ها و اتفاقات در رمان تولستوی را فیلم جو رایت ندارد.اگر رمان را نخوانده بودم با دیدن فیلم ارتباطی با داستان و دیدگاه تولستوی پیدا نمی کردم.تفاوت ساختاری رمان و فیلم سینمایی اجازه ی پرداختن به اتفاقات و شرح حال های موازی با سرگذشت آنا را نمی دهد و این قابل درک است ؛ولی جزئیات شخصیت آنا و سیر انتقام جامعه ی دورو و متظاهر از او و ناگزیری حذف او در چنین جامعه ای هم خوب به تصویر کشیده نشده است.
پس از 140 سال از آفرینش رمان آنا کارنینا، زندگی اجتماعی انسان هنوز هم توان و ظرفیت ِ تحمل و هضم "آنا" را در خود به وجود نیاورده است .آنا در جامعه ی امروز هم محکوم به پیمودن سراشیبی مرگ و حذف است. و این برای جهانی که در همین مدت از تفنگ ته پر به بمب اتمی و پهپاد رسیده چیز عجیبی است.گویا ما بیشتر از آن که در درک عواطف و روابط انسانی پیشرفت کرده باشیم در توان به غل و زنجیر کشیدن شور حیات موفق بوده ایم.
سلام
هنوز هم فکر می کنم کتاب حرف اول را می زند ... فکر می کنم بهتر است تصویر خلق شده از رمان را دست نخورده نگه دارم . توصیف تولستوی از شور حیات را ... از آنا را
هفته پیش مطلع شدم یک سایت ادبی ترجمه لولیتا را بخش به بخش هر هفته منتشر می کند چند بخش را خواندم بعد دوباره رفتم سراغ فیلمش بعد با خودم گفتم کاش هیچوقت فیلمه را ندیده بودم البته همیشه هم این طور نیست