بعضی وقت ها می گویم فراموشی اگر نبود زندگی هم ممکن نبود؛ زندگی ئی که خود سراسر جدال با فراموشی ست.
بعد نوشت: لا به لای نت برداری های چند سال پیش ول می گشتم که به این جمله از بورخس برخوردم:
جاودانه بودن بی معنی است،به غیر از انسان موجود دیگری نیست که جاودانه نباشد زیرا همه از مرگ بی خبرند... .
هرچه بیشتر به خاطر می سپاریم، بیشتر فراموش می کنیم. فراموش می کنیم و فراموش می شویم.
زندگی اما در بستر خود جاری ست.
موافقم.فراموش کنیم و شویم یا نه پر کاهی بر آب بنخواهد رفت...
خیلی لازمه مخصوصآ واسه زمانهایی که میخوای چیزی نباشه که متاسفانه من کمتر دارمش
فراموشی یک انتخاب نیست.اما قبول دارم که تو سخت فراموش می کنی!
سلام کاملا اتفاقی وبلاگتونو دیدم وب جالبی دارین
درباره فراموشی اگه نعمت فراموشی و صبر را خدا به انسان عطا نکرده بود که باید سر به بیابون می گذاشت
ممنون
باید خوشحال بود به خاطر وجود فراموشی .
و این مرگ هم از بس که در موردش چیزی نمی دونیم منجر به آفریدن چه جملاتی که نمیشه !