هر بار که جدا می شیم، در حافظه اتفاقی می افته. انگار چیزی یا کسی در یادهامون دست می بره که رنج جدایی رو برامون تحمل پذیر کنه. آنچه که به یاد می یاریم دقیقا آنچه نیست که اتفاق افتاده و آنچه که اتفاق افتاده گاه مبدا حافظه مون می شه. و همه ی اینها چندان مهم نیست.
شب می شوم
تا
ماه من باشی
خوب می خونی!
چه عاشقانه ای...
هر بار که جدا می شیم، در حافظه اتفاقی می افته. انگار چیزی یا کسی در یادهامون دست می بره که رنج جدایی رو برامون تحمل پذیر کنه. آنچه که به یاد می یاریم دقیقا آنچه نیست که اتفاق افتاده و آنچه که اتفاق افتاده گاه مبدا حافظه مون می شه.
و همه ی اینها چندان مهم نیست.
آره چندان مهم نیست.راستی چطور این موقع تو بیداری؟
یادت هست فصل ِ رسیدن ِ انارهایت
به ما هم سری بزن خوش حال میشیم
خیلی زیبا بود
لذت بردم از تعبیری که هر چند تکراری بود اما به جا بود
استغفر الله !
اونی که میره دیگه هیچی یادش نمیمونه...
یعنی نمی خواد که به یادش بیاد اونوقت ما میمونیم و دردامون.